نویسندگان
1 دانشجوی دکتری روانشناسی تربیتی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
2 استاد روانشناسی تربیتی، گروه روان شناسی تربیتی دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات، تهران، ایران
3 استاد گروه روان شناسی تربیتی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
چکیده
انگیزش مهمترین شرط یادگیری است و نقش معلمان در ایجاد آن بسیار حائز اهمیت میباشد. این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی آموزش رفتارهای صمیمیت و نزدیک شدن کلامی و غیرکلامی مدرسان بر انگیزش حالتی دانشجویان انجام گرفت. پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیشآزمون – پسآزمون با گروههای همارز بود. آزمودنیهای این پژوهش عبارت بودند از 300 نفر از دانشجویان دختر و پسر مقطع کارشناسی دانشگاه پیام نور مرکز میانه و همچنین 30 نفر از مدرسان همان دانشگاه در نیمسال اول سال تحصیلی 95 – 1394 که در دو مرحله انتخاب شدند. در مرحلهی اول مدرسان به روش نمونهگیری هدفمند و در مرحلهی دوم دانشجویان از طریق روش نمونهگیری تصادفی انتخاب شدند. 30 نفر از مدرسان به روش همتاسازی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. ابزارهای مورداستفاده عبارت بودند از: پرسشنامههای محقق ساختهی صمیمیت کلامی، صمیمیت غیرکلامی، و انگیزش حالتی تحصیلی، و همچنین بستهی آموزشی رفتارهای صمیمیت کلامی و غیرکلامی. برای اجرای این پژوهش ابتدا از همهی گروهها پیشآزمون صمیمیت کلامی، صمیمیت غیرکلامی، انگیزش حالتی به عمل آمد. سپس به گروه مداخله در طی پنج جلسهی 90 دقیقه‌ای آموزش رفتارهای صمیمیت کلامی و غیرکلامی داده شد. در پایان نیمسال تحصیلی پس‌آزمون‌ها اجرا شد. ﺑﺮای ﺗﺠﺰﯾﻪ و ﺗﺤﻠﯿﻞ دادهﻫﺎ علاوه بر آﻣﺎر ﺗﻮﺻﯿﻔﯽ از آﻣﺎر اﺳﺘﻨﺒﺎﻃﯽ ﺷﺎﻣﻞ آزمون تی مستقل و تی وابسته و همچنین ﺗﺤﻠﯿﻞ ﮐﻮواﯾﺎﻧﺲ اﺳﺘﻔﺎده ﺷﺪ. یافتهها نشان داد که آموزش رفتار صمیمیت به مدرسان انگیزش حالتی آزمودنیها را به‌طور معناداری افزایش می‌دهد. دلیل این امر نیز از طریق مدل انگیزشی و مبانی نظری قابل تبیین است. پیشنهاد اصلی حاصل از نتایج پژوهش این است که به مدرسان آموزشهای لازم در خصوص رفتارهای صمیمیت ارائه شود تا انگیزش حالتی در یادگیرندگان افزایش یابد.
کلیدواژه‌ها
)