آرایش، م.، شیخی، م.ت. و اجلالی، ح. (1398) تدوین الگوی مفهومی برای آموزش شهروندی با رویکرد مبتنی بر نظریه داده بنیاد. مطالعات جامعهشناختی شهری، 9 (31)، 85-118.
تیغ بخش، س.، سعادتمند، ز. و کشتی آرای، ن. (1396). طراحی برنامه درسی مبتنی بر آموزش صلح در دوره ابتدایی. رهیافتی نو در مدیریت آموزشی، 4 (32)، 239-270.
دهقانی، م. (1390). طراحی الگوی مطلوب برنامه درسی تربیت اجتماعی برای دوره راهنمایی تحصیلی، پایاننامه مقطع دکترا، رشته برنامهریزی درسی، دانشگاه فردوسی.
سند تحول نظام تعلیم و تربیت رسمی عمومی جمهوری سلامی ایران. (1390). تهران: شورای عالی آموزشوپرورش.
شاه طلبی، ب. و قپانچی، ا. (1392). ﺗﺄﺛیﺮ آموزشهای ﺷﻬﺮوﻧﺪی ﺑﺮ اﻓﺰایﺶ آﮔﺎﻫی ﺷﻬﺮوﻧﺪی کﻮدکﺎن هشتساله ﺷﻬﺮ اﺻﻔﻬﺎن (با تأکید بر نرمافزارهای چندرسانهای). فصلنامه فناوری اطلاعت و ارتباطات در علوم تربیتی، 3(3)، 129-150.
شاه طلبی، ب. و قلی زاده، آ. س. (1389). مؤلفههای آموزش فرهنگ شهروندی برای دانش‌آموزان دوره راهنمایی تحصیلی با تأکید بر حیطه آموزههای دینی و شهروند الکترونیک. مجله علوم تربیتی، 3(10)، 157-178.
شریعتمداری، ع. (1394). جامعه و تعلیم و تربیت: مبانی تربیت جدید. تهران: امیرکبیر.
علیدوستی، ن. (1388). پلیس و آموزش حقوق شهروندی. فصلنامه مطالعات راهبردی، 12(2)، 47-71.
محمودی، م. ت. (1390). تحلیل محتوای کتابهای درسی تعلیمات اجتماعی دورۀ راهنمایی تحصیلی از منظر نوع رویکرد آموزش شهروندی.
فصلنامه پژوهش در برنامهریزی درسی، 2(1-2)، 96-108.
صادقی، ع. (1390). طراحی الگوی برنامه درسی چندفرهنگی تربیتمعلم ابتدایی جمهوری اسلامی ایران، رساله دکتری، دانشگاه علامه طباطبایی.
فتحی واجارگاه، ک. و واحد چوکده، س. (1388). آموزش شهروندی در مدارس. تهران: آیین.
کشاورز، ی. (1391). جهانیشدن و ضرورت آموزشهای شهروندی جهانی. فصلنامه مطالعات راهبردی سیاستگذاری عمومی، 3(6)، 179-194.
کوازی، آ. (1387). مطالعه تطبیقی - تحلیلی شیوه انتخاب و سازماندهی محتوای برنامه درسی مطالعات اجتماعی و آموزش شهروندی در مقطع آموزش ابتدایی ایران با سوئد، فصلنامه نوآوریهای آموزشی، 7(25)، 11-48.
محسنی، ر. (1389). ابعاد و تحلیل حقوق شهروندی؛ راهکارهایی برای تربیت و آموزش حقوق شهروندی. فصلنامه مطالعات سیاسی، 3(10)، 117-144.
مهرمحمدی، م. (1393). برنامه درسی: نظرگاهها، رویکردها، چشماندازها. تهران: شرکت به نشر.
هاشمی، س. (1388). تحلیل محتوای کتابهای درسی متوسطه و پیشدانشگاهی رشته علوم انسانی بر اساس مؤلفه آموزش صلح. فصلنامه مطالعات برنامه درسی، 4(15)، 83-104.
References
Benhabib, S. (2011). The rights of others: Aliens, resident and citizens. Cambridge: Cambridge University Press, 9th printing.
Coggshall, J. G., Rasmussen, C., Colton, A., Milton, J., & Jacques, C. (2012). Generating Teaching Effectiveness: The Role of Job-Embedded Professional Learning in Teacher Evaluation. Research & Policy Brief. National Comprehensive Center for Teacher Quality.
Gay, G. (2000). Cultural responsive teaching: Theory, Research & Practice, New York: Teachers College Press.
Keating, A. (2014). Education for Citizenship in Europe: European Policies, National Adaptations and Young People's Attitudes. Springer.
Leek, J. (2016). Global citizenship education in school curricula. A Polish perspective. Journal of Social Studies Education Research, 7(2), 51-74.
Morgan, N. (2016). Educational excellence everywhere: [letter to] directors of children's services: 17th March 2016.
Rajagopalan, S. (2019). Teaching peace, learning peace, The Hindu, available in: https://www.thehindu.com/education/teaching-peace-learning-peace-swarna- rajagopalan/article29542395.ece
Corbin, J., & Strauss, A. (2014). Basics of qualitative research: Techniques and procedures for developing grounded theory. Sage publications.
Unesco. (2010). Citizenship education for the 21st century. Available from http://www.unesco.org/education/tlsf/TLSF/theme_b/mod07/ mod07task03/appendixhtm [Accessed 2010-01-27 4:42 pm]
Wei, K. A. N. (2009). Citizenship Education in China and the UK: Key features and contemporary challenges.
Wood, B. E. (2014). Participatory capital: Bourdieu and citizenship education in diverse school communities. British Journal of Sociology of Education, 35(4), 578-597.
)