شیرین روستائی؛ علی تقوائی نیا؛ فریبرز نیکدل
دوره 15، شماره 55 ، دی 1400، ، صفحه 29-40
چکیده
این پژوهش با هدف تعیین نقش کمک طلبی پژوهشی و خودکارآمدی پژوهشی در پیش‌بینی اضطراب پژوهشی دانشجویان تحصیلات تکمیلی در دوران شیوع ویروس کرونا انجام شد. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه دانشجویان تحصیلات تکمیلی دانشگاه یاسوج در سال تحصیلی 1399-1400 بود. 343 نفر به‌عنوان گروه نمونه پژوهش با روش نمونهگیری ...
بیشتر
این پژوهش با هدف تعیین نقش کمک طلبی پژوهشی و خودکارآمدی پژوهشی در پیش‌بینی اضطراب پژوهشی دانشجویان تحصیلات تکمیلی در دوران شیوع ویروس کرونا انجام شد. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه دانشجویان تحصیلات تکمیلی دانشگاه یاسوج در سال تحصیلی 1399-1400 بود. 343 نفر به‌عنوان گروه نمونه پژوهش با روش نمونهگیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات شامل پرسشنامه کمک طلبی پژوهشی سعیدی رضوانی (1396)، پرسشنامه خودکارآمدی پژوهشی Büyükőztürk و همکاران (2011) و پرسشنامه اضطراب پژوهش بورنگ و همکاران (1396) بوده است. جهت تجزیه‌وتحلیل دادهها از آزمون همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه استفاده شد. نتایج آزمون ضریب همبستگی پیرسون نشان داد بین کمک طلبی پژوهشی و خودکارآمدی پژوهشی با اضطراب پژوهشی ارتباط معناداری مشاهده شد. نتایج تحلیل رگرسیون چندگانه نشان داد متغیرهای اجتناب از کمک طلبی، نیاز به کمک طلبی، خودکارآمدی شناخت مسئله، خودکارآمدی روششناسی و خودکارآمدی گزارشنویسی توانایی پیش‌بینی اضطراب پژوهشی را دارند؛ بنابراین، میتوان نتیجه گرفت که کمک طلبی پژوهشی و خودکارآمدی پژوهشی منجر به کاهش سطح اضطراب پژوهشی دانشجویان در دوران شیوع ویروس کرونا میشود.
کامران شیوندی چلیچه؛ زهره درتاج؛ فضل الله حسنوند؛ فاطمه قائمی
دوره 15، شماره 55 ، دی 1400، ، صفحه 74-84
چکیده
این پژوهش با هدف تدوین مدل علّی پیامدهای پریشانی روانشناختی ناشی از همهگیری کرونا ویروس و بررسی نقش میانجیگری جو عاطفی خانواده به انجام رسید که ازنظر هدف، کاربردی و از حیث ماهیت، توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعهی آماری شامل ایرانیان سراسر کشور در سال 1400 بود. نمونه آماری برابر با 590 نفر بود که از استانهای مختلف کشور انتخاب ...
بیشتر
این پژوهش با هدف تدوین مدل علّی پیامدهای پریشانی روانشناختی ناشی از همهگیری کرونا ویروس و بررسی نقش میانجیگری جو عاطفی خانواده به انجام رسید که ازنظر هدف، کاربردی و از حیث ماهیت، توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعهی آماری شامل ایرانیان سراسر کشور در سال 1400 بود. نمونه آماری برابر با 590 نفر بود که از استانهای مختلف کشور انتخاب گردید. نمونهگیری به‌صورت خوشهای چندمرحلهای انجام شد و پرسشنامهها به شیوهی نظرسنجی اینترنتی تکمیل شد. به‌منظور گردآوری دادهها از پرسشنامه پریشانی روانی کسلر (2002)، معناداری زندگی استگر (2010)، احساس تنهایی محققساخته (1400) و جو عاطفی خانواده محققساخته (1400) استفاده گردید. به‌منظور تحلیل آماری از مدل معادلات ساختاری بهره گرفته شد. یافتهها نشان داد که پریشانی روانی دارای رابطه علّی مثبت با احساس تنهایی و رابطه علّی منفی با معناداری زندگی و همچنین، جو عاطفی خانواده دارای نقش میانجیگری در رابطه میان پریشانی روانی با احساس تنهایی و معناداری زندگی بود. درنتیجه، روانشناسان و دیگر متخصصان در عرصه ارتباطات اجتماعی باید ظرفیت جو عاطفی خانواده را به‌عنوان یک عامل اساسی در تبیین اثرات پریشانی روانی حاصل از گسترش بحرانهایی همچون همهگیری کرونا ویروس موردتوجه قرار دهند.
