نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

• علی تقوائی نیا
• شیرین روستائی
• فریبرز نیکدل

گروه روانشناسی دانشگاه یاسوج

چکیده

این پژوهش با هدف تعیین نقش کمک‌طلبی پژوهشی و خودکارآمدی پژوهشی در پیش بینی اضطراب پژوهشی دانشجویان تحصیلات تکمیلی در دوران شیوع ویروس کرونا انجام شد. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه دانشجویان تحصیلات تکمیلی دانشگاه یاسوج در سال تحصیلی 1399-1400 بود. 343 نفر به عنوان گروه نمونه پژوهش با روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات شامل پرسشنامه کمک‌طلبی پژوهشی سعیدی رضوانی (1396)، پرسشنامه خودکارآمدی پژوهشی Büyükőztürk و همکاران(2011) و پرسشنامه اضطراب پژوهش بورنگ و همکاران (1396) بوده است. جهت تجزیه و تحلیل داده‌ها از آزمون همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه استفاده شد. نتایج آزمون ضریب همبستگی پیرسون نشان داد بین کمک طلبی پژوهشی و خودکارآمدی پژوهشی با اضطراب پژوهشی ارتباط معناداری مشاهده شد. نتایج تحلیل رگرسیون چندگانه نشان داد متغیرهای اجتناب از کمک‌طلبی، نیاز به کمک طلبی، خودکارآمدی شناخت مسئله، خودکارآمدی روش‌شناسی و خودکارآمدی گزارش‌نویسی توانایی پیش بینی اضطراب پژوهشی را دارند. بنابراین، می‌توان نتیجه گرفت که کمک‌طلبی پژوهشی و خودکارآمدی پژوهشی منجر به کاهش سطح اضطراب پژوهشی دانشجویان در دوران شیوع ویروس کرونا می‌شود.

کلیدواژه‌ها

• "اضطراب پژوهشی"
• "خودکارآمدی پژوهشی "
• "کرونا ویروس "
• "کمک طلبی پژوهشی "