نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسندگان
1 دانشجوی دکتری روانشناسی تربیتی، واحد تهران شمال، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
2 استادیار، گروه روانشناسی ورزش، پژوهشکده علوم ورزشی و تندرستی، دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، ایران
3 استادیار، گروه روانشناسی تربیتی، واحد تهران شرق، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
4 دانشیار، گروه معارف اسلامی و علوم تربیتی، دانشگاه امام صادق (ع) پردیس خواهران، تهران، ایران
چکیده
هدف پژوهش حاضر، تبییندرگیری شغلی معلمانبر اساس جهت‌گیری‌های هدف با توجه به نقش میانجی هیجانات تدریس بود. از طریق نمونه‌گیریتصادفی، تعداد 228 معلم دوره متوسطه خانم (135) و آقا (116) از نواحی آزموزش و پرورش تبریز انتخاب شدند. مشارکت‌کنندگان، پرسشنامه جهت‌گیری هدف برای تدریس(باتلر، 2007)، پرسشنامه هیجانات پیشرفت معلم (فرنزل، پکران و گوئتز، 2010) و مقیاس کوتاه درگیری شغلی (شائوفلی و بیکر، 2006) را تکمیل کردند. تحلیل داده‌ها با روش مدل‌سازی معادلات ساختاری و با کمک نرم‌افزار AMOS انجام گرفت. نتایج نشان داد که جهت‌گیری هدف تبحری هم به طور مستقیم و هم با میانجی گیری هیجانات مثبت تدریس، درگیری شغلی را به طور مثبت پیش‌بینیمی‌کند. در مقابل، جهت‌گیری هدف اجتناب از کار هم به طور مستقیم و هم با میانجی گیری هیجانات مثبت، درگیری شغلی را منفی پیش‌بینیمی‌کند. همچنین اهداف توانایی گرایشی و اجتنابی نیز صرفاً به طورغیرمستقیم و با میانجی گری هیجانات مثبت درگیری شغلی بیشتر را پیش‌بینی کردند. با وجود معناداری اثر مستقیم اهداف تبحری و اجتناب از کار بر هیجانات منفی تدریس، اما این هیجان اثر معناداری بر درگیری شغلی نداشت. این نتایج نقش جهت‌گیری های هدف سازگارانه را در افزایش درگیری شغلی و در مقابل جهت‌گیری های هدف ناسازگارانه را در کاهش درگیری شغلی معلمان نمایان ساخت.
کلیدواژه‌ها
)