@article { author = {., . and ., . and ., .}, title = {-}, journal = {Journal of Research in Educational Systems}, volume = {4}, number = {10}, pages = {75-96}, year = {2010}, publisher = {Iranian Educational Research Association}, issn = {2383-1324}, eissn = {2783-2341}, doi = {}, abstract = {}, keywords = {}, title_fa = {تحلیل برنامه های توسعه کشور در بخش آموزش عالی (پس از انقلاب)}, abstract_fa = {ایران یکی از پیشگامان امر برنامه‌ریزی توسعه در مسان کشورهای درحال‌توسعه است. اولین برنامه توسعه در ایران به سال 1948 به اجرا درآمد و تاکنون نه برنامه توسعه (5 برنامه قبل و برنامه بعد از انقلاب) طراحی‌شده و به اجرا درآمده است. درمجموع اغلب صاحب‌نظران توسعه، عملکرد این برنامه‌ها را مثبت ارزیابی نمی‌کنند. در عصر دانایی که آموزش عالی و دانشگاه به‌عنوان محور عقلانیت جامعه قلمداد می‌شوند و مراکز آموزش عالی حکم مولد و یا ژنراتورهای تولید نیروی انسانی صلاحیت‌دار را دارند و سند چشم‌انداز بیست‌ساله نیز بر اهمیت علم و فناوری تأکید تام داشته است، بررسی برنامه‌های آموزش عالی و تشخیص عوامل مثبت و منفی آن ضرورتی اساسی است. به‌طورکلی عملکرد برنامه‌های توسعه کشور در بخش آموزش عالی پس از انقلاب نشان می‌دهد که موفقیت برنامه‌های توسعه این بخش، عمدتاً در زمینه اهداف کمی و نه کیفی است و درمجموع شاهد عدم ارتباط منطقی میان اهداف کلان و سیاست‌های اجرایی بوده‌ایم؛ به‌عبارت‌دیگر در برنامه‌های مربوط به بخش آموزش عالی، تحقیقات و فناوری تفاوت بسیاری میان تدوین برنامه و اجرای آن قابل‌مشاهده است.}, keywords_fa = {برنامه ریزی,آموزش عالی,خط مشی ها و سیاست ها,کانون های بحرانی,مدل مشتری مداری}, url = {https://www.jiera.ir/article_85852.html}, eprint = {https://www.jiera.ir/article_85852_ee6d5c3b9f23024d798e6dd1110f3b2f.pdf} }