فاطمه شاه کرمی؛ فرح نادری؛ سعید بختیارپور
چکیده
هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی نقش میانجیگری سازگاری تحصیلی در رابطه بین خودتفسیری و بهره هوشی با عملکرد کنکور در دانشجویان بود. در این مطالعه توصیفی همبستگی، جامعه آماری را کلیه دانشجویان دختر و پسر سال اول کارشناسی زیرگروه تجربی ورودی مهرماه دانشگاههای دولتی شهر خرمآباد (دانشگاه لرستان و علوم پزشکی) در سال تحصیلی 1401-1400 ...
بیشتر
هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی نقش میانجیگری سازگاری تحصیلی در رابطه بین خودتفسیری و بهره هوشی با عملکرد کنکور در دانشجویان بود. در این مطالعه توصیفی همبستگی، جامعه آماری را کلیه دانشجویان دختر و پسر سال اول کارشناسی زیرگروه تجربی ورودی مهرماه دانشگاههای دولتی شهر خرمآباد (دانشگاه لرستان و علوم پزشکی) در سال تحصیلی 1401-1400 تشکیل دادند که به روش نمونهگیری در دسترس تعداد 300 نفر بهعنوان نمونه انتخاب شدند. جهت ارزیابی عملکرد دانشجویان در کنکور، از میانگین درصدهای کسبشده در دروس کنکور سال 1399-1400 و از پرسشنامههای خود تفسیری Hardin و همکاران (2004)، آزمون بهره هوشی ریون بزرگسالان و سازگاری تحصیلی Anderson و همکاران (2016) استفاده شد. ارزیابی مدل پیشنهادی با استفاده از روش تحلیل مسیر انجام گرفت. نتایج پژوهش نشان داد تمامی مسیرهای مستقیم بهجز مسیر بهره هوشی به عملکرد کنکور معنادار شدند. همچنین، مسیرهای غیرمستقیم خودتفسیری با عملکرد کنکور با نقش میانجیگری سازگاری تحصیلی و نیز رابطه بهره هوشی با عملکرد کنکور با نقش میانجیگری سازگاری تحصیلی معنادار شدند. بر اساس نتایج این پژوهش، الگوی پیشنهادی از برازش مطلوبی برخوردار است و گام مهمی در جهت شناخت عوامل مؤثر بر عملکرد کنکور دانشجویان محسوب میشود.
امیر کرمی؛ زهرا ذبیحی؛ محسن راسخی رشخوار؛ معصومه طبسی
دوره 15، شماره 55 ، دی 1400، ، صفحه 133-142
چکیده
پژوهش حاضر باهدف بررسی نقش تنظیم هیجان و تابآوری در سازگاری تحصیلی و کیفیت زندگی دانشآموزان در دوران همهگیری کووید-19 انجام شد. این پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل دانشآموزان دختر و پسر مقطع متوسطه دوم شهر مشهد در سال تحصیلی 1399-1400 بودند، که 400 دانشآموز به روش نمونهگیری خوشهای چندمرحلهای بهعنوان ...
بیشتر
پژوهش حاضر باهدف بررسی نقش تنظیم هیجان و تابآوری در سازگاری تحصیلی و کیفیت زندگی دانشآموزان در دوران همهگیری کووید-19 انجام شد. این پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری شامل دانشآموزان دختر و پسر مقطع متوسطه دوم شهر مشهد در سال تحصیلی 1399-1400 بودند، که 400 دانشآموز به روش نمونهگیری خوشهای چندمرحلهای بهعنوان نمونه انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل، پرسشنامههای تنظیم هیجان گراس و جان (2003)، تابآوری کانر و دیویدسون (2003)، سازگاری تحصیلی بیکر و سریاک (1984) و کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی (1998) بود. تجزیهوتحلیل دادهها با استفاده از روشهای آمار توصیفی، ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی همزمان انجام شد. تحلیل دادهها نشان داد که بین تنظیم هیجان با سازگاری تحصیلی و کیفیت زندگی رابطه مثبت معناداری وجود داشت و همچنین بین تابآوری با کیفیت زندگی رابطه مثبت معناداری مشاهده شد؛ اما بین تابآوری و سازگاری تحصیلی دانشآموزان رابطه معناداری مشاهده نشد. بر اساس نتایج تحلیل رگرسیون، تنها تنظیم هیجان پیشبین معناداری برای سازگاری تحصیلی بود. همچنین تنظیم هیجان و تابآوری هر دو پیشبین خوبی برای کیفیت زندگی دانشآموزان بودند. براساس یافتههای به دست آمده میتوان نتیجهگیری کرد که در دوران همهگیری کووید-19، مهارت تنظیم هیجان در دانشآموزان نقش معناداری در سازگاری تحصیلی دارد، همچنین تنظیم هیجان و تابآوری بالا در این دوران در کیفیت زندگی دانشآموزان نقش معناداری دارند.
رضا آذریان؛ حسین مهدیان؛ محمود جاجرمی
دوره 14، ویژه نامه ، تیر 1399، ، صفحه 483-494
چکیده
هدف مطالعه حاضر مقایسه اثربخشی آموزش سرزندگی تحصیلی و تنظیم هیجان بر معنای تحصیلی و سازگاری تحصیلی بود. این مطالعه از نظر هدف کاربردی و از نظر روش اجرا نیمهآزمایشی با طرح پیشآزمون و پسآزمون با گروه کنترل بود. جامعه پژوهش دانشآموزان پایه یازدهم ناحیه سه شهر مشهد در سال تحصیلی 98-1397 بودند. از میان آنان 60 دانشآموز با روش نمونهگیری ...
بیشتر
هدف مطالعه حاضر مقایسه اثربخشی آموزش سرزندگی تحصیلی و تنظیم هیجان بر معنای تحصیلی و سازگاری تحصیلی بود. این مطالعه از نظر هدف کاربردی و از نظر روش اجرا نیمهآزمایشی با طرح پیشآزمون و پسآزمون با گروه کنترل بود. جامعه پژوهش دانشآموزان پایه یازدهم ناحیه سه شهر مشهد در سال تحصیلی 98-1397 بودند. از میان آنان 60 دانشآموز با روش نمونهگیری هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی در سه گروه مساوی قرار گرفتند. گروههای آزمایش 12 جلسه 70 دقیقهای بهتفکیک با روشهای سرزندگی تحصیلی و تنظیم هیجان آموزش دیدند و گروه کنترل آموزشی ندید. ابزارهای پژوهش پرسشنامههای معنای تحصیلی (هندرسون-کینگ و اسمیت، 2006) و سازگاری تحصیلی (بکر و سیریک، 1984) بودند. دادهها در نرمافزار SPSS-21 با روشهای تحلیل کوواریانس چندمتغیری و آزمون تعقیبی بونفرونی تحلیل شدند. نتایج حاکی از اثربخشی هر دو روش آموزش سرزندگی تحصیلی و تنظیم هیجان در افزایش معنای تحصیلی و سازگاری تحصیلی بود (001/0p <). همچنین بین روشها در افزایش معنای تحصیلی و سازگاری تحصیلی تفاوت معنیداری وجود نداشت (05/0P>). بنابراین، توصیه میگردد که مشاوران و روانشناسان برای افزایش معنای تحصیلی و سازگاری تحصیلی از روشهای آموزش سرزندگی تحصیلی و تنظیم هیجان استفاده نمایند.
معصومه زنگی آبادی؛ مسعود صادقی؛ عزت اله قدم پور
چکیده
پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش راهبردهای خودتنظیمی بر خودکارآمدی تحصیلی وسازگاری تحصیلی دانشآموزان دختر ناسازگار دوره دوم متوسطه شهر کرمان انجام شد. روش پژوهش از نوع شبه آزمایشی با طرح پیشآزمون، پسآزمون و گروه گواه بود. جامعه آماری این پژوهش شامل دانشآموزان دختر ناسازگار در مدارس دوره متوسطه دوره دوم ناحیه 2 شهر کرمان ...
بیشتر
پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش راهبردهای خودتنظیمی بر خودکارآمدی تحصیلی وسازگاری تحصیلی دانشآموزان دختر ناسازگار دوره دوم متوسطه شهر کرمان انجام شد. روش پژوهش از نوع شبه آزمایشی با طرح پیشآزمون، پسآزمون و گروه گواه بود. جامعه آماری این پژوهش شامل دانشآموزان دختر ناسازگار در مدارس دوره متوسطه دوره دوم ناحیه 2 شهر کرمان در سال تحصیلی 96-95 بود. نمونه موردبررسی بر اساس هدفهای پژوهش عبارت بودند از 30 دانشآموز ناسازگار که به کمک آزمون سازگاری دانشآموزان دبیرستانی (AISS)، ناسازگار تشخیص داده شدند و سپس با گمارش تصادفی به دو گروه آزمایش و گواه (هر گروه 15 نفر) تقسیم شدند. ابزارهای پژوهش عبارت بودند از پرسشنامه سازگاری دانشآموزان دبیرستانی سینها و سینگ (1993)، پرسشنامه خودکارآمدی تحصیلی جینگ و مورگان (1997) و پرسشنامه سازگاری تحصیلی کلارک (1976). به گروه آزمایش 8 جلسه 90 دقیقهای راهبردهای خودتنظیمی آموزش داده شد و گروه گواه در این مدت آموزشی دریافت نکردند. دادهها با استفاده از تحلیل کوواریانس تجزیهوتحلیل شد. نتایج نشان داد آموزش راهبردهای خودتنظیمی بر خودکارآمدی تحصیلی و سازگاری تحصیلی دانشآموزان ناسازگار دوره متوسطه در سطح 01/0P< تأثیر معناداری دارد. آموزش خودتنظیمی در جهت استفاده از راهبردهای شناختی و راهبرد فراشناختی به دانشآموزان ناسازگار ارائه شود تا کمتر شاهد ناسازگاری تحصیلی و عدم خودکارآمدی تحصیلی اینگونه دانشآموزان باشیم.
مهدی آقاپور؛ خدیجه ابوالمعالی الحسینی؛ علی اصغر اصغر نژاد فردید
چکیده
پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی آموزش راهبردهای مقابله با استرس و راهبردهای کمکخواهی بر سازگاری تحصیلی انجام شده است. روش پژوهش بهصورت نیمهآزمایشی با طرح پیشآزمون- پسآزمون با دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل و مرحلهی پیگیری یک ماهه بود. جامعهی آماری شامل دانشآموزان پایه اول دبیرستانهای دولتی دخترانه ناحیه 4 آموزشوپرورش ...
بیشتر
پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی آموزش راهبردهای مقابله با استرس و راهبردهای کمکخواهی بر سازگاری تحصیلی انجام شده است. روش پژوهش بهصورت نیمهآزمایشی با طرح پیشآزمون- پسآزمون با دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل و مرحلهی پیگیری یک ماهه بود. جامعهی آماری شامل دانشآموزان پایه اول دبیرستانهای دولتی دخترانه ناحیه 4 آموزشوپرورش شهر تبریز در سال تحصیلی 96-1395 بود. 60 دانشآموز با داشتن ملاکهای ورود مشخص و به تصادف در 3 گروه 20 نفره (دو گروه آزمایشی و یک گروه کنترل) جایگزین شدند. دو گروه آزمایش به ترتیب آموزش راهبردهای مقابله با استرس و راهبردهای کمکخواهی را هرکدام در ده جلسه 90 دقیقهای دریافت کردند، اما گروه کنترل در این مدت هیچ مداخلهای را دریافت نکرد. هر دو گروه در پیشآزمون و پسآزمون و پیگیری با استفاده از مقیاس سازگاری تحصیلی بیرز و گوسنز (2002) مورد ارزیابی قرار گرفتند. برای تحلیل دادهها از آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیره درونگروهی-بینگروهی استفاده شد. یافتهها نشان داد که آموزش راهبردهای مقابله با استرس و راهبردهای کمکخواهی بهصورت معناداری باعث افزایش سازگاری تحصیلی میشود، اما این دو روش نسبت به یکدیگر تفاوت معناداری ندارند. همچنین اثرات آموزش راهبردهای مقابله با استرس و کمکخواهی بر رضایت تحصیلی ماندگار بود. پیشنهاد میشود که روانشناسان و مشاوران از برنامه آموزش راهبردهای مقابله با استرس و کمکخواهی برای افزایش سازگاری تحصیلی دانشآموزان دبیرستانی استفاده کنند.