مرجان حسین زاده تقوایی
چکیده
هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی آموزش حل مسئله بر کیفیت زندگی و حل مسئله اجتماعی دختران تیزهوش با موفقیت کمتر از حد انتظار بود. روش پژوهش نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون – پس‌آزمون و گروه گواه و پیگیری دوماهه بود. جامعه هدف کلیه دانش‌آموزان مقطع دوم متوسطه استعدادهای درخشان کرج در سال تحصیلی 96-95 بودند. از بین 4 مدرسه فرزانگان، ...
بیشتر
هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی آموزش حل مسئله بر کیفیت زندگی و حل مسئله اجتماعی دختران تیزهوش با موفقیت کمتر از حد انتظار بود. روش پژوهش نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون – پس‌آزمون و گروه گواه و پیگیری دوماهه بود. جامعه هدف کلیه دانش‌آموزان مقطع دوم متوسطه استعدادهای درخشان کرج در سال تحصیلی 96-95 بودند. از بین 4 مدرسه فرزانگان، یک مدرسه به‌صورت تصادفی انتخاب شد. از بین 192 دانش‌آموز کلاس دهم و یازدهم، تعداد 57 دانش‌آموز (دارای نمره ریون بالاتر از 125 و نمره زیر 50 آزمون پیشرفت تحصیلی معلم‌ساخته) تیزهوش ناموفق شناسایی شدند. 30 نفر از آن‌ها که نمره پیشرفت تحصیلی پایین‌تری داشتند به‌طور تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه جایگزین شدند. ابزار پژوهش، پرسشنامه حل مسئله اجتماعی (دی زوریلا و همکاران، 2002) و کیفیت زندگی فرم کوتاه (سازمان بهداشت جهانی، 1998) بود. گروه آزمایش به‌صورت منظم در 8 جلسه 90 دقیقه‌ای، هفته‌ای یک جلسه تحت آموزش مهارت‌های حل مسئله قرار گرفت. برای آزمون فرضیه‌ها از تحلیل کوواریانس استفاده شد. یافته‌ها نشان داد آموزش حل مسئله به‌طور معناداری کیفیت زندگی و حل مسئله اجتماعی سازگار گروه آزمایش را در مقایسه با قبل از آموزش و گروه گواه افزایش داده ولی حل مسئله اجتماعی ناسازگار گروه آزمایش را به‌طور معناداری کاهش نداده است. تأثیر آموزش در دوره پی گیری نیز ادامه یافت.
