محسن باقری؛ سمیه عبدلی بزچلویی؛ سعید موسوی پور
چکیده
این پژوهش، با هدف بررسی تأثیر مدل طراحی آموزشی موجوار بر مهارتهای حل مسئله دانشجویان علوم تربیتی دانشگاه اراک انجام شده است. بدین منظور، از روش تحقیق شبه آزمایشی با طرح پیشآزمون و پسآزمون همراه با گروه کنترل استفاده شد. جامعهی تحقیق، شامل 170 نفر از دانشجویان کارشناسی رشته علوم تربیتی- گرایش تکنولوژی آموزشی دانشگاه اراک، ...
بیشتر
این پژوهش، با هدف بررسی تأثیر مدل طراحی آموزشی موجوار بر مهارتهای حل مسئله دانشجویان علوم تربیتی دانشگاه اراک انجام شده است. بدین منظور، از روش تحقیق شبه آزمایشی با طرح پیشآزمون و پسآزمون همراه با گروه کنترل استفاده شد. جامعهی تحقیق، شامل 170 نفر از دانشجویان کارشناسی رشته علوم تربیتی- گرایش تکنولوژی آموزشی دانشگاه اراک، در سال تحصیلی 96-1395 بود که از بین آنها 30 نفر که درس آموزش مبتنی بر سیستمها را برگزیده بودند، بهصورت هدفمند انتخاب شده و بهطور تصادفی، در دو گروه آزمایش، 15 نفر و کنترل، 15 نفر جای گرفتند. ابزار جمعآوری اطلاعات، پرسشنامهی حل مسئلهی هپنر و پترسون (1982) بود. برای تحلیل دادهها از آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیره استفاده شد. یافتههای آماری نشان داد که روش آموزشی مبتنی بر الگوی طراحی آموزشی موجوار بر مهارت حل مسئلهی دانشجویان تأثیر معنادار نداشته است (0.05<P). بااینحال گروه آزمایش در متغیر مهارتهای حل مسئله نسبت به گروه کنترل نسبتاً بهتر عمل کردند.