مهسا ذوالفقاریان؛ علی اکبر امین بیدختی؛ سکینه جعفری
چکیده
هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه ساختاری تعامل استاد و دانشجو و روش تدریس فعال اساتید با توسعه شایستگیهای دانشجویان با میانجیگری کسب دانش دانشجویان دانشگاه سمنان بود. پژوهش حاضر با توجه به هدف، کاربردی و با توجه به نحوه گردآوری دادهها از نوع پژوهش‌های توصیفی ـ همبستگی محسوب میشود. جامعه آماری پژوهش شامل تمام دانشجویان کارشناسی ...
بیشتر
هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه ساختاری تعامل استاد و دانشجو و روش تدریس فعال اساتید با توسعه شایستگیهای دانشجویان با میانجیگری کسب دانش دانشجویان دانشگاه سمنان بود. پژوهش حاضر با توجه به هدف، کاربردی و با توجه به نحوه گردآوری دادهها از نوع پژوهش‌های توصیفی ـ همبستگی محسوب میشود. جامعه آماری پژوهش شامل تمام دانشجویان کارشناسی و کارشناسی ارشد دانشگاه سمنان (10950 نفر) در سال تحصیلی 97-1396 بودند که با استفاده از روش نمونهگیری تصادفی طبقهای 266 نفر به‌عنوان نمونه پژوهش (183 نفر کارشناسی و 83 نفر کارشناسی ارشد) انتخاب شدند. همه آن‌ها مقیاس‌های تعامل استاد و دانشجو هرناندز لوپز و همکاران (2016)، روش تدریس فعال اساتید هرناندز لوپز و همکاران (2016)، کسب دانش هرناندز لوپز و همکاران (2016) و توسعه شایستگیهای دانشجویان هرناندز لوپز و همکاران (2016) را تکمیل کردند. پس از محاسبه پایایی ابزارها، دادهها با استفاده از روش‌های آماری همبستگی و تحلیل مسیر تحلیل شدند. یافته‌ها نشان داد که بین تعامل استاد و دانشجو و روش تدریس فعال اساتید، کسب دانش با توسعه شایستگیهای دانشجویان رابطه مثبت و معنادار وجود دارد. تعامل استاد و دانشجو بر توسعه شایستگیهای دانشجویان اثر مستقیم و معناداری دارد؛ همچنین تعامل استاد و دانشجو با میانجیگری کسب دانش بر توسعه شایستگیهای دانشجویان اثر غیرمستقیم و معناداری دارد. روش تدریس فعال اساتید بر توسعه شایستگیهای دانشجویان اثر مستقیم و معناداری دارد؛ و با میانجیگری کسب دانش اثر غیرمستقیم و معناداری بر توسعه شایستگیهای دانشجویان ایفا میکند. تعامل استاد و دانشجو، روش تدریس فعال اساتید و کسب دانش 33% از واریانس توسعه شایستگیهای دانشجویان را تبیین میکند. نتایج این پژوهش حاکی از اهمیت توجه به نوع روش تدریس، نحوه تعامل با دانشجو و کسب دانش در افزایش شایستگیهای دانشجویان بود.
پرویز میرزاخانی؛ علی محمد رضایی؛ علی اکبر امین بیدختی؛ محمود نجفی؛ اسحق رحیمیان بوگر
چکیده
هدف این پژوهش بررسی اثربخشی آموزشی شکوفایی بر مؤلفه‌های شکوفایی شامل هیجان‌های مثبت، روابط، معنا، مجذوبیت و پیشرفت پژوهشگران جوان و نخبگان است. طرح پژوهش به‌صورت شبه‌آزمایشی است که با بهره‌گیری از طرح پیش‌آزمون، پس‌آزمون با گروه کنترل انجام شده است. جامعه آماری را اعضای باشگاه پژوهشگران جوان و نخبگان دانشگاه آزاد اسلامی ...
بیشتر
هدف این پژوهش بررسی اثربخشی آموزشی شکوفایی بر مؤلفه‌های شکوفایی شامل هیجان‌های مثبت، روابط، معنا، مجذوبیت و پیشرفت پژوهشگران جوان و نخبگان است. طرح پژوهش به‌صورت شبه‌آزمایشی است که با بهره‌گیری از طرح پیش‌آزمون، پس‌آزمون با گروه کنترل انجام شده است. جامعه آماری را اعضای باشگاه پژوهشگران جوان و نخبگان دانشگاه آزاد اسلامی در واحدهای شهر تهران در سال 1396- 1395 تشکیل داده‌اند. نمونه پژوهش را چهل نفر از اعضای باشگاه پژوهشگران جوان و نخبگان که در همه مؤلفه‌های شکوفایی نمره‌ای پایین‌تر از میانگین کسب کرده بودند، تشکیل می‌دهند. این چهل نفر به‌صورت تصادفی به دو گروه بیست‌نفره تقسیم شدند و با همین روش یکی از گروه‌ها به‌عنوان گروه آزمایش و گروه دیگر به‌عنوان گروه کنترل در نظر گرفته شد. پیش از شروع دوره آموزشی، هر دو گروه مقیاس شکوفایی باتلر و کرن (2015) را تکمیل کردند و سپس پروتکل آموزشی‌ـ‌مداخلة شکوفایی، به گروه آزمایش طی هشت جلسة دو ساعته در دو روز آموزش داده شد. به گروه گواه در این زمینه آموزشی داده نشد. در پایان دوره، هر دو گروه دوباره پرسش‌نامه را تکمیل کردند. دادهها با روش تحلیل کوواریانس چند متغیره و تک‌متغیره تحلیل شد.یافته‌ها نشان داد برنامة مذکور به‌طور معنی‌داری مؤلفه‌های شکوفایی گروه آزمایش را در مقایسه با گروه کنترل افزایش داده است. این برنامه می‌تواند در بهبود مؤلفه‌های شکوفایی (هیجان مثبت، مجذوبیت، روابط، معنا و پیشرفت) مؤثر واقع شود. جامعه‌ای می‌تواند به بالندگی و خودکفایی برسد که با ایجاد شرایط و امکانات لازم، زمینه پرورش و شکوفایی توانمندی‌ها و استعدادهای برتر را آماده کند؛ لذا استفاده از مداخلة شکوفایی با هدف ارتقای شکوفایی نخبگان توصیه میشود.
