ندا مرادی؛ ایلناز سجادیان
دوره 15، شماره 55 ، دی 1400، ، صفحه 51-62
چکیده
این پژوهش با هدف بررسی نقش میانجیگری احساس تنهایی بین ترس از کرونا و حمایت اجتماعی ادراکشده با بهزیستی روانشناختی دانشآموزان پسر دوره متوسطه اول در دوره پاندمی کرونا انجام شد. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانشآموزان پسر دوره متوسطه اول شهر اصفهان در سال تحصیلی 1401-1400 بودند. به این منظور ...
بیشتر
این پژوهش با هدف بررسی نقش میانجیگری احساس تنهایی بین ترس از کرونا و حمایت اجتماعی ادراکشده با بهزیستی روانشناختی دانشآموزان پسر دوره متوسطه اول در دوره پاندمی کرونا انجام شد. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانشآموزان پسر دوره متوسطه اول شهر اصفهان در سال تحصیلی 1401-1400 بودند. به این منظور تعداد 225 به شیوه نمونهگیری تصادفی خوشهای انتخاب و به پرسشنامههای ترس از کرونا ویسی و همکاران (1399)، احساس تنهایی Rojel (1980)، حمایت اجتماعی ادراکشده Zimet و همکاران (1988)، بهزیستی روانشناختی Ryff و همکاران (2002) پاسخ دادند. دادههای پژوهش با استفاده از نرمافزار آماری spss23 و PLS3 تحلیل شدند. نتایج ضریب همبستگی پیرسون نشان داد، بهزیستی روانشناختی با ترس از کرونا و احساس تنهایی رابطه منفی و معنادار و با حمایت اجتماعی ادراکشده رابطه مثبت معنادار دارد (05/0>P). نتایج مدل معادلات ساختاری از برازش مطلوب برخوردار بود و احساس تنهایی در رابطهی بین ترس از کرونا و حمایت اجتماعی ادراکشده با بهزیستی روانشناختی دانشآموزان پسر دوره متوسطه اول نقش میانجیگری داشت.