نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

• مژگان سیفی ¹
• قادر بازارویچ قادراف ²

¹ دانشگاه صدرالدین عینی، دوشنبه، تاجیکستان.

² استاد، دانشگاه آکادمی تحصیلات تاجیکستان

چکیده

هدف از انجام پژوهش حاضر پیش­بینی پیشرفت تحصیلی و خودکارآمدی براساس سبک­های فرزندپروری دانش ­آموزان دبیرستانی شهر دوشنبه تاجیکستان بود. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی و جامعه آماری پژوهش شامل تمام دانش ­آموزان پایه متوسطه در نیم­سال تحصیلی اول 1391-1390 در شهر دوشنبه به تعداد 10000 نفر بود که از میان آن­ها 300 نفر از 6 دبیرستان که شرایط ورود به پژوهش را دارا بودند به روش نمونه­ برداری چندمرحله ­ای انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه سبک­های فرزندپروری بامریند (۱۹۹۱) و پرسشنامه خودکارآمدی عمومی شرر، مادوکس، مرکاندانت، پرینتس- دان، جاکوبز و همکاران (۱۹۸۲) و معدل­های دانش آموزان بود. برای تحلیل داده­ها از روش تحلیل رگرسیون چندگانه استفاده گردید. نتایج نشان دادسبک فرزندپروری دموکرات (۵۰۸/0=β، 001/0=P)، سبک فرزندپروری دیکتاتورمآبانه (۱۳۲/۰-=β، 0۱۶/0=P) و سبک فرزندپروری سهل­گیرانه (۱۳۵/۰-=β، 001/0=P) پیشرفت تحصیلی را پیش­بینی می­کنند. سبک فرزندپروری دموکرات (۴۰۵/0=β، 001/0=P)، سبک فرزندپروری دیکتاتورمآبانه (۳۲۱/۰-=β، 0۰۱/0=P) و سبک فرزندپروری سهل­گیرانه (۱۱۳/۰-=β، 001/0=P) خودکارآمدی را پیش­بینی می­کنند. با توجه به نتایج به­دست آمده، تدوین برنامه­های آموزشی مؤثر و ارائه روش­های مشاوره به خانواده جهت استفاده از بهترین سبک فرزندپروری به منظور افزایش پیشرفت تحصیلی و خودکارآمدی در بین خانواده­ها پیشنهاد می­گردد.

کلیدواژه‌ها

• پیشرفت تحصیلی
• خودکارآمدی
• فرزندپروری