امیر حسین علی بیگی؛ رضوان قمبرعلی
دوره 4، شماره 9 ، شهریور 1389، ، صفحه 145-163
چکیده
در چشمانداز پایداری، مهمترین سرمایه کشورها، سرمایه های انسانی هستند. بنابراین داناسازی و باتبع تواناسازی انسانها از اعم رسالت هاست. در این بین آموزش عالی از این جهت که رسالت تولید علم، ترویج دانش و آموزش و پرورش منابع انسانی مورد نیاز بخش های مختلف جامعۀ را بر عهده دارد، از جایگاه ویژهای در دستیابی به توسعه پایدار برخوردار ...
بیشتر
در چشمانداز پایداری، مهمترین سرمایه کشورها، سرمایه های انسانی هستند. بنابراین داناسازی و باتبع تواناسازی انسانها از اعم رسالت هاست. در این بین آموزش عالی از این جهت که رسالت تولید علم، ترویج دانش و آموزش و پرورش منابع انسانی مورد نیاز بخش های مختلف جامعۀ را بر عهده دارد، از جایگاه ویژهای در دستیابی به توسعه پایدار برخوردار می باشد. در این مطالعه توصیفی-تحلیلی که با هدف ترسیم الگویی مفهومی برای دانشگاه پایدار انجام شد، ادبیات پایداری در آموزش عالی و فعالیتهای موجود جهانی درباره تلفیق پایداری در دانشگاهها بررسی و تحلیل گردید و بر این اساس الگوی اولیه، طراحی و در اختیار تنی چند از صاحب نظران آموزش عالی قرار گرفت. نظرات صاحب نظران در مورد الگو، لحاظ و در نهایت الگوی مفهومی دانشگاه پایدار با تأکید بر سه اصل اساسی تفکر سامانهای (سیستمی)، برنامه ریزی مشارکتی و توسعه پایدار ترسیم شد. از مهمترین بخش های الگو تشکیل کمیته پایداری در دانشگاهها برای برنامه ریزی و اجرای برنامههای تلفیق پایداری در ابعاد آموزش، پژوهش و برونرسی دانشگاهی است. امید می رود این الگو به توسعه آموزش عالی در جهت پایداری اقتدار علمی کشور کمک کند.
عبدالرحیم نوه ابراهیم؛ جواد پورکریمی
دوره 2، شماره 5 ، مهر 1387، ، صفحه 101-120
چکیده
اعضای هیئت علمی به عنوان رکن اساسی دانشگاه ها و مراکز آموزش عالی و به عنوان بازوی اجرایی رسالت سه گانه دانشگاه ها (آموزش، تحقیق و ارائه خدمات) محسوب می شوند و توجه به آنان به منزله توجه به سرمایه انسانی در آموزش عالی و در راستای محقق شدن این رسالت است. برای نگهداشت اعضای هیئت علمی، در نظر گرفتن برنامه بهسازی به عنوان یکی از مهم ترین برنامه ...
بیشتر
اعضای هیئت علمی به عنوان رکن اساسی دانشگاه ها و مراکز آموزش عالی و به عنوان بازوی اجرایی رسالت سه گانه دانشگاه ها (آموزش، تحقیق و ارائه خدمات) محسوب می شوند و توجه به آنان به منزله توجه به سرمایه انسانی در آموزش عالی و در راستای محقق شدن این رسالت است. برای نگهداشت اعضای هیئت علمی، در نظر گرفتن برنامه بهسازی به عنوان یکی از مهم ترین برنامه های دانشگاهی به حساب می آید. هدف اصلی این پژوهش، شناخت ابعاد مختلف بهسازی اعضای هیئت علمی است. با توجه به بدیع بودن موضوع بهسازی هیئت علمی در ایران و فقر منابع علمی و پژوهشی در این زمینه، روش پژوهش از نوع روش مطالعه اسنادی است. محققان با استفاده از منابع معتبر علمی منتشرشده در پایگاه های اطلاع رسانی، سعی در معرفی این موضوع و ارائه الگوی مفهومی در رابطه با بهسازی هیئت علمی می کنند. یافته های تحقیق که از تحلیل و طبقه بندی اطلاعات گردآوری شده به دست آمده است، نشان می دهد برای شناخت بهسازی هیئت علمی می توان حداقل به سه وجه یا سه بعد توجه کرد که عبارت اند از: بعد بهسازی حرفه ای، بعد بهسازی سازمانی و بعد بهسازی فردی. نتیجه اینکه برای درک بهتر موضوع بهسازی هیئت علمی شناخت عوامل تشکیل دهنده آن ضروری است. برای دستیابی به این مهم، تحلیلی از جایگاه اعضای هیئت علمی در مقام شغل و حرفه، موقعیت سازمانی و در نهایت ویژگی های فردی می تواند شناخت نسبتاً جامعی را فراهم آورد که این شناخت در قالب الگوی مفهومی ارائه می شود.
