اکرم مظاهری؛ سیمین دخت رضاخانی
چکیده
تحقیق حاضر به‌منظوربررسی اثربخشی آموزش مهارتهای ارتباطی بر افزایش عزت نفس وکاهش تعارضات والد فرزند در دختران دانش‌آموز دبیرستان‌های منطقه 13 شهر تهران انجام گرفت. روش پژوهش شبه آزمایشی از نوع پیش آزمونپس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری موردمطالعه را دختران دانش‌آموزپایه اول، دوم وسوم تشکیل می‌دادند که در نیمسال اول سال ...
بیشتر
تحقیق حاضر به‌منظوربررسی اثربخشی آموزش مهارتهای ارتباطی بر افزایش عزت نفس وکاهش تعارضات والد فرزند در دختران دانش‌آموز دبیرستان‌های منطقه 13 شهر تهران انجام گرفت. روش پژوهش شبه آزمایشی از نوع پیش آزمونپس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری موردمطالعه را دختران دانش‌آموزپایه اول، دوم وسوم تشکیل می‌دادند که در نیمسال اول سال تحصیلی 94-1393 در دبیرستان‌های دولتی منطقه 13 شهر تهران به تحصیل اشتغال داشتند. از این جامعه تعداد 30نفرکه در آزمون عزت نفس کوپر اسمیت(1967) پایینترین نمره ودر آزمون تعارضات والد- فرزند اشتراوس (1990) بالاترین نمره را کسب کرده بودند بهصورت تصادفی در گروه نمونه قرار گرفتند. در این پژوهش آموزش مهارتهای ارتباطی بهعنوان متغیر مستقل درده جلسهی 90 دقیقهای بهصورت هفتگی به گروه آزمایش آموزش داده شد. پس از پایان آموزش، هر دو گروه آزمایش و کنترل مورد پسآزمون قرار گرفتند. تجزیهوتحلیل دادههای پژوهش با استفاده از تحلیل کوواریانس انجام شد. نتایج نشان داد که آموزش مهارتهای ارتباطی بر افزایش عزت نفس و کاهش تعارضات والد- فرزند مؤثر است.
محمد حاتمی؛ سعید صادقی راد؛ جعفر حسنی
دوره 9، شماره 31 ، اسفند 1394، ، صفحه 227-254
چکیده
برای حل مشکلات روزافزون در کودکان و نوجوانان مبتلا به اختلال سلوک، برنامههای درمانی مختلفی ابداع شده است، که از جمله مهمترین آنها میتوان به مواردی مانند مداخلات رفتاری؛ آموزش مهارتهای اجتماعی؛ آموزش خانواده و خانوادهدرمانی و مداخلات دارویی اشارهکرد. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی برنامه آموزش مهارتهای ...
بیشتر
برای حل مشکلات روزافزون در کودکان و نوجوانان مبتلا به اختلال سلوک، برنامههای درمانی مختلفی ابداع شده است، که از جمله مهمترین آنها میتوان به مواردی مانند مداخلات رفتاری؛ آموزش مهارتهای اجتماعی؛ آموزش خانواده و خانوادهدرمانی و مداخلات دارویی اشارهکرد. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی برنامه آموزش مهارتهای ارتباطی در تکانشگری نوجوانان دختر دارای علائم اختلال سلوک، طراحی شده است. نخست به مدارس راهنمایی دخترانه استان البرز که در دسترس بوده، مراجعه شده و در مقطع راهنمایی (محدوده سنی 12 تا 15 سال)، پرسشنامه اختلال سلوک اجرا شد. پس از اینکه افراد دارای نمرات بالا در پرسشنامه اختلال سلوک (افرادی که پس از محاسبهی نمرات تمام مقیاسها و رسم نیمرخ CBCL، قلهی نیمرخشان در طیف بالینی قرار گرفت)، از بین مجموع 90 شرکتکننده انتخاب گشته و تحت مصاحبه ساختار یافته بر اساس DSM_IV_TR قرار گرفتند، در نهایت 30 نفر که ملاکهای ورود به مطالعه را تأمین کردند، به عنوان گروه نمونه انتخاب شدند. سپس این 30 نفر بهطور تصادفی به دو گروه پانزدهتایی آزمایش و کنترل تقسیم گشته و هر دو گروه به نسخهی فارسی پرسشنامههای تکانشگری (BIS) پاسخ دادند. گروه آزمایش، آموزش مهارتهای ارتباطی را به شکل گروهی دریافت نموده و گروه کنترل هیچ مداخلهای را دریافت نکرد. مداخلات آزمایشی طی 10جلسه برای گروه آزمایش به اجرا درآمد. در پایان جلسه دهم، مجدداً هر 30 شرکتکننده به پرسشنامهی تکانشگری مرحله نخست، پاسخ دادند. نتایج به دست آمده نشان داد که در سطح معناداری 5% خطا، ارتباط معناداری بین آموزش مهارتهای ارتباطی و کاهش علائم تکانشگری نوجوانان دارای اختلال سلوک وجود دارد. بنابراین آموزش مهارتهای ارتباطی موجب کاهش علائم تکانشگری (مؤلفههای شناختی و بیبرنامگی آن) میگردد.
