لیلا زمانی کوخالو؛ مژگان سپاه منصور؛ خدیجه ابوالمعالی الحسینی
دوره 15، شماره 53 ، تیر 1400، ، صفحه 83-97
چکیده
این پژوهش با هدف، بررسی اثربخشی آموزش صلح، بر شایستگی تحصیلی و جهتگیری مثبت دانشآموزان نسبت به مدرسه، به روش نیمهآزمایشی با طرح پیشآزمون- پسآزمون با در نظر گرفتن گروه کنترل و پیگیری یکماهه انجام شده است. جامعه آماری دانشآموزان دختر دوره اول متوسطه منطقه 19 آموزشوپرورش شهر تهران (5901 نفر) بوده که در سال تحصیلی 1399-1398 ...
بیشتر
این پژوهش با هدف، بررسی اثربخشی آموزش صلح، بر شایستگی تحصیلی و جهتگیری مثبت دانشآموزان نسبت به مدرسه، به روش نیمهآزمایشی با طرح پیشآزمون- پسآزمون با در نظر گرفتن گروه کنترل و پیگیری یکماهه انجام شده است. جامعه آماری دانشآموزان دختر دوره اول متوسطه منطقه 19 آموزشوپرورش شهر تهران (5901 نفر) بوده که در سال تحصیلی 1399-1398 در مدارس این منطقه مشغول به تحصیل بودهاند. حجم نمونه 40 نفر دانشآموز پایههای مختلف آموزشی دوره اول متوسطه علاقهمند به همکاری در مطالعه بوده که به روش نمونهگیری هدفمند انتخاب شدهاند. ابزارهای گردآوری دادهها، پرسشنامه ارزشیابی شایستگی تحصیلی ACES DiPerna & Elliott (1999) و پرسشنامه سنجش جهتگیری مثبت نسبت به مدرسه، ابوالمعالی و احمدی (1396) بوده است. پس از اجرای پیشآزمون، گروه آزمایش طی 8 جلسه 90 دقیقهای در 8 هفته مداوم، تحت آموزش صلح قرارگرفته و گروه کنترل، نیز هیچگونه آموزشی در این زمینه دریافت نکردند. برای تجزیهوتحلیل دادهها از روش تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر استفاده شد. نتایج نشان داد که آموزش صلح در رشد شایستگی تحصیلی دانشآموزان در مؤلفههای (مهارتهای تحصیلی و توانمندسازهای تحصیلی) و جهتگیری مثبت دانشآموزان در مؤلفه نگرش نسبت به همکلاسیها، تأثیر مثبت داشته اﺳﺖ و این تأثیر پس از مرحله پیگیری پایدار مانده است (01/0 p<). نتایج این پژوهش حاکی از ضرورت یادگیری چگونه باهم زیستن است. آموزش صلح با تأثیرگذاری بر مهارتها و توانمندسازهای تحصیلی و همچنین ایجاد نگرش مثبت نسبت به همکلاسیها، موجبات رشد شایستگی تحصیلی و بهبود روابط بین دانشآموزان در مدرسه را فراهم میآورد.