مژگان خوشنام
دوره 15، شماره 55 ، دی 1400، ، صفحه 178-186
چکیده
هدف پژوهش حاضر توصیف عمیق از تجربه زیسته دانشجویان دکتری دانشگاه‌های تهران، علامه طباطبایی و امیرکبیر از جامعه‌پذیری دانشگاهی خود در دوران کرونا است. با استفاده از رویکرد کیفی و استراتژی استفهامی و نمونهگیری نظری، مصاحبه نیمهساختاریافته با 18 دانشجوی دکتری (در سال 1399) انجام شد. سپس اطلاعات به دست آمده از مصاحبهها با استفاده ...
بیشتر
هدف پژوهش حاضر توصیف عمیق از تجربه زیسته دانشجویان دکتری دانشگاه‌های تهران، علامه طباطبایی و امیرکبیر از جامعه‌پذیری دانشگاهی خود در دوران کرونا است. با استفاده از رویکرد کیفی و استراتژی استفهامی و نمونهگیری نظری، مصاحبه نیمهساختاریافته با 18 دانشجوی دکتری (در سال 1399) انجام شد. سپس اطلاعات به دست آمده از مصاحبهها با استفاده از نرم‌افزار MAXQDA11 و روش کدگذاری باز، محوری و انتخابی مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفت و درنهایت 139 کد باز، 20 کد محوری و 5 کد انتخابی شامل آموزش (با 5 کد محوری)، پژوهش (با 4 کد محوری)، تعاملات کنشگران علمی (با 6 کد محوری)، زیست روزمره (با 3 کد محوری) و تعاملات علمی بینالمللی (با 2 کد محوری) استخراج شد. یافتهها نشان داد استفاده از اساتید سایر دانشگاه‌ها برای تدریس، امتحان جامع مجازی، عدم کسب مهارتها از طریق سیستم مجازی، افت یادگیری، تأخیر در فرصتهای مطالعاتی خارج از کشور، دسترسی محدود به منابع موردنیاز، محدودیت ارتباطات رشتهای و بینرشتهای، تجربه احساس تنهایی، کاهش فرصت تدریس یاری اساتید، کاهش حس پویایی از تجربیات دانشجویان در فرایند جامعه‌پذیری دانشگاهی در دوران شیوع ویروس کرونا بوده است. بحران کرونا شیوههای پیشین آموزش و حتی برخی شیوههای پژوهش را بیاعتبار ساخته است. ضرورت جلوگیری از اجتماعات (علمی و غیرعلمی) بر ارتباطات و اجتماعات تأثیرگذار بوده است. دانشجویان کاهش تعاملات رشتهای و بینرشتهای با دیگر دانشجویان را آسیبزننده میدانند از طرف دیگر، افزایش چشمگیر کنفرانس‌ها، سمینارها و لایوهای مجازی به دلیل کمهزینه بودن و امکان مشارکت از نقاط مختلف کشور و دنیا زمینه تعاملات اعضای هیئت‌علمی، دانشجویان و متخصصین و تقویت اجتماعات علمی را فراهم کرده است. این موارد نشان از تغییر در شیوه-های جامعه‌پذیری دانشجویان دکتری در دوران حضور فیزیکی اندک در دانشگاه میدهد.
عصمت نبی پور؛ مریم براتعلی
دوره 15، شماره 55 ، دی 1400، ، صفحه 187-202
چکیده
هدف این پژوهش، بررسی چالش‌های نوپدید آموزش و تدریس در ایام کرونا از دیدگاه معلمان و مدیران مدارس ابتدایی شهر اصفهان بود. روش پژوهش ازنظر هدف کاربردی و با رویکرد تحلیل محتوا است. جهت جمعآوری دادهها از ابزار مصاحبه نیمهساختارمند استفاده شد. مشارکتکنندگان در پژوهش معلمان و مدیران مدارس ابتدایی شهر اصفهان در سال تحصیلی ...
بیشتر
هدف این پژوهش، بررسی چالش‌های نوپدید آموزش و تدریس در ایام کرونا از دیدگاه معلمان و مدیران مدارس ابتدایی شهر اصفهان بود. روش پژوهش ازنظر هدف کاربردی و با رویکرد تحلیل محتوا است. جهت جمعآوری دادهها از ابزار مصاحبه نیمهساختارمند استفاده شد. مشارکتکنندگان در پژوهش معلمان و مدیران مدارس ابتدایی شهر اصفهان در سال تحصیلی 1400-1399 بودند که از طریق نمونهگیری هدفمند انتخاب و فرایند جمعآوری اطلاعات در ده مصاحبه به اشباع نظری دست یافت. دادهها با استفاده از مراحل تحلیل دادهها از طریق سه گام کدگذاری باز، کدگذاری محوری و کدگذاری انتخابی با استفاده از نرم‌افزار 10MAX QDA مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفت. به‌طورکلی تعداد کدهای باز 150، کدهای محوری 137 و کدهای انتخابی 4 شناسایی و به دست آمد و نشان داد که عوامل اقتصادی (هزینه و نبود تجهیزات کافی، عدم پاسخگویی به تمام مشکلات دانش‌آموزان، عدم کنترل خانواده، عدم ارتباطات بین دانش‌آموزان، جدی نگرفتن کلاس، مشکلات نحوه آموزش)، آموزش ضمن خدمت برای معلمان (ابزار کمک‌آموزشی در دوران کرونا، برگزاری دورههای آموزشی برای معلمان و ایجاد برنامه تشویقی برای دانش‌آموزان)، تولید محتوا (ایجاد محتوای جذاب آموزشی و برنامههای رفع اشکال مجازی) و تعامل و ارتباطات ) ایجاد تعامل میان والدین و معلم، برگزاری برنامه تشویقی مجازی، همکاری والدین، ویژگیهای استراتژیک و ویژگیهای نرم‌افزار) شناسایی گردید. نتایج کلی پژوهش نشان داد که با توجه به محتوای آموزشی و مشکلات زیرساختی و ایجاد برنامه تشویقی میتوان چالش‌های نوپدید آموزش و تدریس در ایام کرونا را به حداقل رساند.
فرحناز بهلولی چیچکلوی حاجی آقا؛ هیمن محمود فخه
دوره 15، شماره 55 ، دی 1400، ، صفحه 203-216
چکیده
بیماری کروناویروس علاوه بر ایجاد آسیبهای جسمی، بر سلامت روان افراد نیز تأثیر جدی دارد. لذا پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش هوش اخلاقی بر بهزیستی روان‌شناختی و اخلاق تحصیلی دانش‌آموزان دختر متوسطه دوم شهر ارومیه در دوره همهگیری کرونا انجام گرفت. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعهی ...
بیشتر
بیماری کروناویروس علاوه بر ایجاد آسیبهای جسمی، بر سلامت روان افراد نیز تأثیر جدی دارد. لذا پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش هوش اخلاقی بر بهزیستی روان‌شناختی و اخلاق تحصیلی دانش‌آموزان دختر متوسطه دوم شهر ارومیه در دوره همهگیری کرونا انجام گرفت. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعهی آماری پژوهش دانش‌آموزان دختر مقطع متوسطه دوم دبیرستان شاهد شهر ارومیه در سال تحصیلی ۱۴۰۰_۱۴۰۱ بود. با استفاده از روش نمونهگیری تصادفی ساده، تعداد 40 دانش‌آموز دختر، از بین دانش‌آموزان مقطع متوسطه دوم شهر ارومیه انتخاب و به‌تصادف در دو گروه آزمایش و کنترل گمارده شد. ابتدا هر دو گروه با استفاده مقیاس اخلاق تحصیلی گلپرور (1389) و مقیاس بهزیستی روان‌شناختی فرم کوتاه ریف (2004) مورد پیش‌آزمون قرار گرفتند. سپس گروه آزمایش در 11 جلسه 90 دقیقه‌ای آموزش هوش اخلاقی شرکت کردند، درحالی‌که گروه کنترل در فهرست انتظار قرار داده شد و آموزشی دریافت نکردند. پس از پایان جلسات از هر دو گروه پس‌آزمون گرفته شد. درنهایت، دادههای جمع‌آوری‌شده با استفاده از تحلیل کوواریانس تک متغیری مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفتند. بر اساس یافتههای به دست آمده مشخص شد که آموزش هوش اخلاقی بر بهزیستی روان‌شناختی و اخلاق تحصیلی دانش‌آموزان تأثیر دارد. (05/0>P). نظر به تاثیر آموزش هوش اخلاقی بر بهزیستی روان‌شناختی و اخلاق تحصیلی دانش‌آموزان و با توجه به نیاز جامعه و سیستم آموزشی، آموزش هوش اخلاقی میتواند یک روش مداخلهای مناسب جهت ارتقای عملکرد رفتاری و روابط اجتماعی دانش‌آموزان باشد و بستر تعاملات سالم و یادگیری باکیفیت و صادقانه را فراهم کند.
