معصومه کریم زاده؛ محمد آزاد عبداله پور
دوره 15، شماره 55 ، دی 1400، ، صفحه 98-109
چکیده
هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه ذهن آگاهی با رضایت از زندگی معلمان با توجه به نقش میانجی سبک‌های مقابله در رویارویی با اپیدمی کرونا بود. روش پژوهش از نظر هدف کاربردی، از نظر ماهیت کمی و از نظر نحوه گردآوری اطلاعات، همبستگی با کاربرد معادلات ساختاری بود. جامعه آماری، معلمان مقطع ابتدایی شهرستان بوکان در سال تحصیلی 1400-1399 بودند که 189 نفر از ...
بیشتر
هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه ذهن آگاهی با رضایت از زندگی معلمان با توجه به نقش میانجی سبک‌های مقابله در رویارویی با اپیدمی کرونا بود. روش پژوهش از نظر هدف کاربردی، از نظر ماهیت کمی و از نظر نحوه گردآوری اطلاعات، همبستگی با کاربرد معادلات ساختاری بود. جامعه آماری، معلمان مقطع ابتدایی شهرستان بوکان در سال تحصیلی 1400-1399 بودند که 189 نفر از آنان به شیوه هدفمند به عنوان نمونه انتخاب شدند و به پرسشنامه‌های رضایت از زندگی داینر و پاوت (1985)، سبک‌های مقابله‌ای درتاج و همکاران (1399) و مقیاس پنج‌وجهی ذهن آگاهی بائر و همکاران (2006) پاسخ دادند. برای تحلیل داده‌ها از روش حداقل مجذورات جزیی (PLS) به کمک نرم افزار SPSS و PLS3 استفاده شد. نتایج نشان داد که بین متغیرهای پژوهش رابطه معنی‌دار وجود دارد و سبک‌های مقابله مثبت و منفی در رابطه بین ذهن آگاهی و رضایت از زندگی نقش میانجی را دارند و 19 درصد از اثر کل ذهن آگاهی بر رضایت از زندگی معلمان از طریق غیرمستقیم توسط متغیر میانجی سبک‌های مقابله مثبت تبیین می‌شود. همچنین، 18 درصد از اثر کل ذهن آگاهی بر رضایت از زندگی معلمان از طریق غیرمستقیم توسط متغیر میانجی سبک‌های مقابله منفی تبیین می-شود. براساس یافته‌های این پژوهش می‌توان نتیجه گرفت که ذهن آگاهی به عنوان یک ویژگی مثبت و ارزشمند با تأثیر بر سبک‌های مقابله در رویارویی با اپیدمی کرونا، می‌تواند منجر به افزایش رضایت از زندگی معلمان گردد.
