ندا مرادی؛ ایلناز سجادیان
دوره 15، شماره 55 ، دی 1400، ، صفحه 51-62
چکیده
این پژوهش با هدف بررسی نقش میانجیگری احساس تنهایی بین ترس از کرونا و حمایت اجتماعی ادراک‌شده با بهزیستی روان‌شناختی دانشآموزان پسر دوره متوسطه اول در دوره پاندمی کرونا انجام شد. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانشآموزان پسر دوره متوسطه اول شهر اصفهان در سال تحصیلی 1401-1400 بودند. به این منظور ...
بیشتر
این پژوهش با هدف بررسی نقش میانجیگری احساس تنهایی بین ترس از کرونا و حمایت اجتماعی ادراک‌شده با بهزیستی روان‌شناختی دانشآموزان پسر دوره متوسطه اول در دوره پاندمی کرونا انجام شد. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانشآموزان پسر دوره متوسطه اول شهر اصفهان در سال تحصیلی 1401-1400 بودند. به این منظور تعداد 225 به شیوه نمونهگیری تصادفی خوشهای انتخاب و به پرسشنامههای ترس از کرونا ویسی و همکاران (1399)، احساس تنهایی Rojel (1980)، حمایت اجتماعی ادراک‌شده Zimet و همکاران (1988)، بهزیستی روان‌شناختی Ryff و همکاران (2002) پاسخ دادند. دادههای پژوهش با استفاده از نرمافزار آماری spss23 و PLS3 تحلیل شدند. نتایج ضریب همبستگی پیرسون نشان داد، بهزیستی روان‌شناختی با ترس از کرونا و احساس تنهایی رابطه منفی و معنادار و با حمایت اجتماعی ادراک‌شده رابطه مثبت معنادار دارد (05/0>P). نتایج مدل معادلات ساختاری از برازش مطلوب برخوردار بود و احساس تنهایی در رابطهی بین ترس از کرونا و حمایت اجتماعی ادراک‌شده با بهزیستی روان‌شناختی دانشآموزان پسر دوره متوسطه اول نقش میانجیگری داشت.
کامران شیوندی چلیچه؛ زهره درتاج؛ فضل الله حسنوند؛ فاطمه قائمی
دوره 15، شماره 55 ، دی 1400، ، صفحه 74-84
چکیده
این پژوهش با هدف تدوین مدل علّی پیامدهای پریشانی روان‌شناختی ناشی از همهگیری کرونا ویروس و بررسی نقش میانجیگری جو عاطفی خانواده به انجام رسید که ازنظر هدف، کاربردی و از حیث ماهیت، توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعهی آماری شامل ایرانیان سراسر کشور در سال 1400 بود. نمونه آماری برابر با 590 نفر بود که از استانهای مختلف کشور انتخاب ...
بیشتر
این پژوهش با هدف تدوین مدل علّی پیامدهای پریشانی روان‌شناختی ناشی از همهگیری کرونا ویروس و بررسی نقش میانجیگری جو عاطفی خانواده به انجام رسید که ازنظر هدف، کاربردی و از حیث ماهیت، توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعهی آماری شامل ایرانیان سراسر کشور در سال 1400 بود. نمونه آماری برابر با 590 نفر بود که از استانهای مختلف کشور انتخاب گردید. نمونهگیری به‌صورت خوشهای چندمرحلهای انجام شد و پرسشنامهها به شیوهی نظرسنجی اینترنتی تکمیل شد. به‌منظور گردآوری دادهها از پرسشنامه پریشانی روانی کسلر (2002)، معناداری زندگی استگر (2010)، احساس تنهایی محققساخته (1400) و جو عاطفی خانواده محققساخته (1400) استفاده گردید. به‌منظور تحلیل آماری از مدل معادلات ساختاری بهره گرفته شد. یافتهها نشان داد که پریشانی روانی دارای رابطه علّی مثبت با احساس تنهایی و رابطه علّی منفی با معناداری زندگی و همچنین، جو عاطفی خانواده دارای نقش میانجیگری در رابطه میان پریشانی روانی با احساس تنهایی و معناداری زندگی بود. درنتیجه، روانشناسان و دیگر متخصصان در عرصه ارتباطات اجتماعی باید ظرفیت جو عاطفی خانواده را به‌عنوان یک عامل اساسی در تبیین اثرات پریشانی روانی حاصل از گسترش بحرانهایی همچون همهگیری کرونا ویروس موردتوجه قرار دهند.
