کامران شیوندی چلیچه؛ زهره درتاج؛ فضل الله حسنوند؛ فاطمه قائمی
دوره 15، شماره 55 ، دی 1400، ، صفحه 74-84
چکیده
این پژوهش با هدف تدوین مدل علّی پیامدهای پریشانی روانشناختی ناشی از همهگیری کروناویروس و بررسی نقش میانجیگری جو عاطفی خانواده به انجام رسید که از نظر هدف، کاربردی و از حیث ماهیت، توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه‌ی آماری شامل ایرانیان سراسر کشور در سال1400 بود. نمونه آماری برابر با 590 نفر بود که از استانهای مختلف کشور انتخاب ...
بیشتر
این پژوهش با هدف تدوین مدل علّی پیامدهای پریشانی روانشناختی ناشی از همهگیری کروناویروس و بررسی نقش میانجیگری جو عاطفی خانواده به انجام رسید که از نظر هدف، کاربردی و از حیث ماهیت، توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه‌ی آماری شامل ایرانیان سراسر کشور در سال1400 بود. نمونه آماری برابر با 590 نفر بود که از استانهای مختلف کشور انتخاب گردید. نمونه‌گیری به صورت خوشه‌ای چندمرحله‌ای انجام شد و پرسشنامه ها به شیوهی نظرسنجی اینترنتی تکمیل شد. به منظور گردآوری داده‌ها از پرسشنامه پریشانی روانی کسلر (2002)، معناداری زندگی استگر (2010)، احساس تنهایی محقق‌ساخته (1400) و جو عاطفی خانواده محقق‌ساخته (1400) استفاده گردید. به منظور تحلیل آماری از مدل معادلات ساختاری بهره گرفته شد. یافتهها نشان داد که پریشانی روانی دارای رابطه علّی مثبت با احساس تنهایی و رابطه علّی منفی با معناداری زندگی و همچنین، جو عاطفی خانواده دارای نقش میانجیگری در رابطه میان پریشانی روانی با احساس تنهایی و معناداری زندگی بود. در نتیجه، روان‌شناسان و دیگر متخصصان در عرصه ارتباطات اجتماعی باید ظرفیت جو عاطفی خانواده را به عنوان یک عامل اساسی در تبیین اثرات پریشانی روانی حاصل از گسترش بحران هایی همچون همهگیری کروناویروس مورد توجه قرار دهند.
