صابر مهری؛ محسن پروازی شندی؛ بیتا آجیل چی
چکیده
هدفاز پژوهش حاضر مقایسه حرمت خود، منبع کنترل و کمالگرایی در دانشجویان زن و مرد ورزشکار با دانشجویان زن و مرد غیر ورزشکار بود. روش پژوهش علی مقایسهای بود. جامعه آماری کلیه دانشجویان ورزشکار زن و مرد در دوازدهمین دوره المپیاد بازیهای ورزشی در مردادماه سال 1393 در تهران بودند که از این تعداد 92 نفر بهصورت نمونهگیری تصادفی انتخاب ...
بیشتر
هدفاز پژوهش حاضر مقایسه حرمت خود، منبع کنترل و کمالگرایی در دانشجویان زن و مرد ورزشکار با دانشجویان زن و مرد غیر ورزشکار بود. روش پژوهش علی مقایسهای بود. جامعه آماری کلیه دانشجویان ورزشکار زن و مرد در دوازدهمین دوره المپیاد بازیهای ورزشی در مردادماه سال 1393 در تهران بودند که از این تعداد 92 نفر بهصورت نمونهگیری تصادفی انتخاب شدند و با 92 دانشجوی غیر ورزشکار زن و مرد دانشگاههای تهران، شهید بهشتی، علامه طباطبائی و قم، ازلحاظ متغیرهای جمعیت شناختی شامل سن، جنس، سطح تحصیلات، وضعیت تأهل همتا شدند بهمنظور جمعآوری دادهها از پرسشنامههای حرمت خود کوپر اسمیت (1967)، منبع کنترل نوویکی و استریکلند (1973) و آزمون کمالگرایی مثبت و منفی تری-شورت و همکاران (1995) استفاده شد. تحلیل واریانس دوعاملی چند متغیری نشان داد که بین افراد ورزشکار و غیر ورزشکار، در متغیرهای منبع کنترل و حرمت خود تفاوت معناداری وجود دارد؛ اما در مقایسه جنسیتی، زنان و مردان تنها در متغیر منبع کنترل تفاوت معنادار دارند. بررسی تعامل گروه با جنسیت نیز نشان داد که بین زنان و مردان ورزشکار در مقایسه با زنان و مردان غیر ورزشکار تنها در متغیر منبع کنترل تفاوت معنادار وجود دارد. تفاوت معناداری بین ورزشکاران و غیر ورزشکاران و زنان و مردان و همچنین تعامل ورزشکاری و جنس در خصوص متغیر کمالگرایی مشاهده نشد (05/0P<). با توجه به یافته فوق به نظر میرسد تأثیر ورزش در بالا بردن حرمت خود در دانشجویان نهتنها در مواجهه آنان با مشکلات و شکستها میتواند مفید باشد بلکه تأثیر به سزایی در تعاملات بهینه آنان دارد.